Inhoud:
- Over de Steenman Miriquidi
- De eerste dag: op naar Tsjechië
- De tweede dag: het dak van de tour wacht op ons
- De derde dag: zware benen en de langverwachte trofee
- Onze conclusie van Stoneman Miriquidi: we komen graag terug
Over de Steenman Miriquidi
De Stoneman is een langeafstandsavontuur op verschillende locaties in Europa. Mountainbikers van verschillende niveaus komen hier samen om gedurende meerdere dagen een uitdagende route af te leggen.
De Stoneman Miriquidi slingert zich een weg door het Ertsgebergte en strekt zich uit over het Duitse en Tsjechische deel. Over een afstand van 162 kilometer kun je negen toppen beklimmen, waaronder de hoogste berg in het Ertsgebergte (Keilberg/Klínovec op 1244 meter). Ongeacht hoeveel dagen je de race voltooit, als je de finish bereikt, zullen het fascinerende landschap, de vele hoogtemeters en de warme gastheren indrukwekkende herinneringen hebben achtergelaten.
In 3 dagen op de mountainbike door het prachtige Ertsgebergte
Natte wortels, een paar geblokkeerde steenvelden, bermen en houten bruggen ertussen: het begon echt goed. Mijn partner Kerstin en ik wilden de Stoneman Miriquidi meemaken en waren daar eind juni in het Erzgebirge. Voor de route van 165 km hadden we drie dagen gepland. We wilden twee keer op de route overnachten en zo de 4.400 hoogtemeters die we moesten overwinnen terugbrengen tot een niveau dat we samen konden dragen. Sportieve mountainbikers kunnen in twee dagen de zilveren trofee winnen en wie voor goud vecht, moet de route bij daglicht in slechts één dag afleggen. Wat voor ons telde was de gedeelde ervaring, het geweldige landschap en natuurlijk wilden we zoveel mogelijk singletrails op de route rijden.
De eerste dag: op naar Tsjechië
De Kyrilltrail is direct aan het begin van de eerste dag een steile klim. Boven aangekomen is de herberg nog gesloten, maar genieten we van onze eerste kleine pauze met uitzicht vanaf de Auersberg. We vervolgen onze weg door het heidelandschap naar Johanngeorgenstadt en steken dan op een steenworp afstand de Tsjechische grens over. Midden in een bizarre mengelmoes van Vietnamese kraampjes en roodlichtaanbiedingen nemen we eerst een koffiepauze en genieten van de heerlijke apfelstrudel. Precies de energieboost die je nodig hebt om de Blatenský vrch, net achter de pittoreske vallei, aan te pakken. Met voldoende druk op het pedaal en een bekwame techniek bergopwaarts beheersen we het steile pad, dat bezaaid is met veel puin. Het koele drankje bovenaan is zeker een welkome beloning. En zie, hier komen we ook bij het eerste stempelpunt, waar we onze kaarten ponsen om onze reis te documenteren.
De Stoneman-route voert ons nu door het volgende bos op een prachtige, behoorlijk uitdagende singletrail naar de buitenwijken van Horní Blatná en verder naar Plešivec. Dankzij het nieuwe, moderne skigebied kunnen we via een toegangsweg gemakkelijk naar het berghotel rijden. De eerste dag zit er op en we genieten van de zonsondergang met uitzicht op de toppen die we vandaag bezochten.
De tweede dag: het dak van de tour wacht op ons
Het is iets voor negen uur in de ochtend. We halen net de fietsen uit de garage als er een andere mountainbiker de berg op komt rijden, zijn stempelkaart tevoorschijn haalt en zonder tijd te verspillen verder snelt. “Waarschijnlijk op weg naar goud”, speculeren wij. Een paar minuten later staan we in de startblokken en beginnen de dag met een heerlijke afdaling over een geprepareerd parcours over de skipiste. Helaas eindigt de singletrail veel te vroeg en verliezen we enkele meters hoogte op een grindpad. Jammer.
Vandaag reizen we echter niet alleen. We worden vergezeld door Alex en Christian, twee lokale bewoners uit Oberwiesenthal die al de gouden Stoneman-trofee hebben gewonnen. Een snelle WhatsApp later en we ontmoeten elkaar vlak achter Mariánská. Een korte groet en daar gaan we. Een vloeiend pad met enkele bochten leidt ons snel naar beneden naar Jáchymov, het voormalige Duitse St. Joachimsthal.
Volgende stop: Klinovec. Na een zweterige klim bereiken we de 1244 meter hoge top, de Klínovec (Wigberg), de hoogste top in het Ertsgebergte en het dak van de Stoneman Miriquidi. De nieuw aangelegde fietsenstalling maakt niet direct deel uit van de route, maar we kunnen hem niet missen. In eindeloze golven en bermen krijgen we snel vertrouwen in het padontwerp en kunnen we onze handen volledig van de rem halen om de 8 km naar het dal te rollen. Een knikker die regelrecht uit een prentenboek komt, ook al hadden we achteraf gezien op sommige plekken wat grotere technische uitdagingen gewild.
Met de kabelbaan reizen we comfortabel terug naar het Stoneman-parcours. We hebben tenslotte vandaag nog iets te doen. Onze volgende bestemming is de Fichtelberg, de hoogste berg van Saksen. Met de tweede stempel op zak ga je via een rodelbaan naar Oberwiesenthal, wat een zeer aantrekkelijke singletrail blijkt te zijn. Hier nemen Alex en Christian ons mee naar de geboorteplaats van de Stoneman Miriqudi voor de lunch. Het idee voor deze langeafstandsuitdaging ontstond in 2012 in Prijut 12, een houten blokhut met een gezellig restaurant. In 2018 namen ruim 4.800 chauffeurs deel. Nu gaan we weer met zijn tweeën de Bärenstein op, over een prachtig singletrail van de route langs de beek terug het dal in en dan uiteindelijk de laatste steile klim naar de Pöhlberg. Met een fantastisch uitzicht en rijkelijk eten blikken we terug op de dag: Het was onze singletraildag!
De derde dag: zware benen en de langverwachte trofee
De laatste etappe van vandaag begint op een ontspannen pad het dal in, maar zodra we eerst het wortelpad naar de Scheibenberg beklimmen merken we dat de afgelopen dagen ons tot het uiterste zijn gegaan. Des te meer zijn we opgelucht als we de laatste stempel op onze kaart ontvangen. Maar dat is nog niet het einde, de eindsprint naar Rabenberg wacht op ons - en nog een paar klimmetjes daartussenin.
Op een speciaal voor mountainbikers aangelegde singletrail ga je eerst de berg af en direct richting de picknickplaats. Goed versterkt begint de rit naar het bovenste reservoir van de waterkrachtcentrale, aan de voet waarvan we zojuist onze lunch hebben gegeten. De grindweg naar Pöhla wordt gevolgd door de klim naar Rittergrün. En deze heeft het zeker allemaal! Steil, heet en met hier en daar ruige grond, er lijkt geen einde aan te willen komen. Het begint ook dreigend te rommelen, wat absoluut niet uit onze magen kan komen, want er werd goed voor ze gezorgd door Pöhla's bakkerij. Er nadert een onweersbui, maar we laten de kans niet voorbijgaan om ons te vergapen aan het prikbord in de Rittergrüner biertuin, dat versierd is met talloze briefjes van dankbare fietsers. Het is gewoon mooi om te zien met hoeveel enthousiasme de Stoneman wordt gesteund en gesteund door de lokale bevolking.
Met het onweer achter de rug en lichte regen als welkome afkoeling rijden we richting onze eindbestemming. De zon schijnt nog een laatste keer door de wolken als we de Tsjechische grens oversteken. In Rabenberg krijgen we onze zuurverdiende trofee uitgereikt. Klaar!
Onze conclusie van Stoneman Miriquidi: we komen graag terug
Als gepassioneerde mountainbikers waren we zeer aangenaam verrast door het stuk singletrail dat ons te wachten stond tijdens de bewegwijzerde langeafstandstocht. Het geslaagde totaalpakket van donkere bossen en adembenemende vergezichten bood onze ogen van alles. Ook de combinatie van makkelijke en meer uitdagende stukken van de route vonden wij erg leuk.
We werden vooral geraakt door het hart en de ziel waarmee de Stoneman Miriquidi door de lokale bevolking wordt geleefd en geliefd. Een project van mountainbikers voor mountainbikers en geen abstracte structuur van een toeristische vereniging.
Wij bevelen de Stoneman Miriquidi graag aan. Het maakt niet uit wie, als een ontspannen tocht voor koppels of als een echte uitdaging voor langeafstandsfans op weg naar goud
Links naar de Stoneman: De Stoneman Miriquidi Facebook Stoneman Miriquidi
Over Carsten Schymik en Kerstin Huppenbauer
Carsten Schymik doet al jaren aan mountainbiken en is onder meer bekend omdat hij mede-oprichter is van de trailschaal, die inmiddels op alle mountainbikekaarten terug te vinden is als richtlijn voor de moeilijkheidsgraad. Hij heeft al een of twee boeken gepubliceerd over zijn mountainbike-avonturen. Zijn boek “101 Things a Mountain Biker Needs to Know” is zojuist verschenen. Dit jaar reed hij voor ons de Stoneman Miriquidi in het Ertsgebergte samen met zijn kompaan Kerstin Huppenbauer en dit is zijn verslag. Meer informatie over Carsten vindt u op zijn website: schymik.de of op Facebook: Carsten Schymik Facebook
Goed uitgerust voor je Stoneman-avontuur
Het maakt niet uit of je de Stoneman in drie, twee of het gouden parcours in één dag wilt rijden. Met de juiste fietsuitrusting wordt de Stoneman Tour leuk. Vind de juiste mountainbikebroek voor lange tochten in het zadel. Heb je voor dit soort tochten een nieuwe mountainbike nodig? Of het nu een volledig-, hardtail- of e-bike is, wij hebben een TOP selectie eersteklas merkfietsen. Vind de juiste MTB-rugzak, een nieuwe drinkzak of zelfs de juiste schoenen voor jouw tocht. Wij bezorgen uw bestelling direct bij u thuis of op de locatie van uw keuze.